Opvoeden buiten de lijntjes
Hoogbegaafdheid ziet er niet altijd hetzelfde uit.
Opvallend genoeg wordt hoogbegaafdheid bij meisjes vaak minder snel (h)erkend dan die bij jongens. Terwijl zij net zo intens denken, voelen en beleven.
Waarom blijven deze slimme, gevoelige meisjes dan zo vaak onder de radar?
Ze passen zich aan, vaak zonder dat iemand het merkt.
Ze voelen feilloos aan wat er van hen wordt verwacht en kiezen liever voor harmonie dan voor zichtbaarheid.
Juist dat maakt hun hoogbegaafdheid soms onzichtbaar, voor leerkrachten, ouders en zelfs voor henzelf.
Waarom vallen meisjes minder op?
Veel hoogbegaafde meisjes voelen haarfijn aan wat er om hen heen gebeurt. Sommigen zijn sociaal vaardig en gevoelig voor sfeer, anderen trekken zich juist terug en zoeken veiligheid in voorspelbaarheid. Wat vaak opvalt, is een sterk rechtvaardigheidsgevoel, een hoge mate van betrokkenheid en een neiging tot perfectionisme.
Veel van deze meisjes:
- willen het graag goed doen
- nemen weinig risico’s uit angst om fouten te maken
- stellen hoge eisen aan zichzelf
- passen zich aan aan wat ‘normaal’ is
- zoeken naar bevestiging en veiligheid
Op school vallen ze daardoor niet zo op.
Ze doen netjes hun werk, storen de les niet en leveren gemiddeld werk in.
Maar vanbinnen gebeurt er veel meer. Verveling. Twijfel. Faalangst.
Een groeiend gevoel van: ik ben niet goed genoeg.
Wat speelt er vanbinnen?
Veel hoogbegaafde meisjes worstelen met hun zelfbeeld.
Ze denken dat ze alles goed moeten doen: slim zijn, sociaal meebewegen, zorgzaam zijn en gevoelig blijven. Ze spiegelen zich aan anderen en raken in de war als hun binnenwereld niet overeenkomt met wat ze buiten zien.
Typische innerlijke gedachten kunnen zijn:
- Als ik echt slim was, zou ik dit meteen snappen
- Ik mag geen fouten maken
- Straks denken ze dat ik niet goed genoeg ben
Deze gedachten remmen hun ontwikkeling en maken dat ze hun potentieel niet durven laten zien.
Dat noemen we onderpresteren, maar het is vaak een vorm van zelfbescherming.
De kracht van rolmodellen
Voor meisjes is het extra belangrijk om zich ergens in te kunnen herkennen.
Iemand te zien die ook gevoelig is, en krachtig.
Iemand die kritisch denkt en zichzelf durft te laten zien.
Dat kan een ouder zijn, een leerkracht, een coach of iemand in een boek of verhaal.
Rolmodellen helpen om een nieuw verhaal te vormen:
Ik mag zijn wie ik ben, met alles wat daarbij hoort.
Ze laten zien dat je niet hoeft te kiezen tussen kracht en zachtheid, denken en voelen, erbij horen en trouw blijven aan jezelf.
Wat helpt?
Hoogbegaafde meisjes hebben bovenal herkenning en veiligheid nodig.
Je hoeft hen niet te leren ‘meer voor zichzelf op te komen’.
Je mag hen juist helpen te vertrouwen op wie ze zijn.
Dat hun gevoeligheid geen zwakte is, maar een bron van kracht.
Wat je als ouder of begeleider kunt doen:
- Geef ruimte aan haar verhaal, ook als het niet logisch klinkt
- Laat haar fouten maken en vier de moed die dat kost
- Benoem inspanning en nieuwsgierigheid in plaats van slimheid
- Laat zien dat niet alles perfect hoeft om waardevol te zijn
- Vertel verhalen over vrouwen die haar kunnen inspireren
- Wees zelf een rolmodel in zelfzorg, grenzen stellen en kwetsbaarheid
- En bovenal: laat zien dat je als meisje mag uitblinken
En misschien wel het belangrijkste: blijf dichtbij, want jouw aanwezigheid maakt het verschil.
Niet om alles op te lossen, maar om te luisteren, te steunen en te erkennen wat er leeft.
Bij Bureaubegaafd kijken we verder dan gedrag of toetsresultaten.
We stemmen af op wat er achter het aanpassingsgedrag schuilgaat: de twijfels, de gevoeligheid, het stille streven naar perfectie.
In onze begeleiding krijgen zowel denken als voelen ruimte.
Er is aandacht voor het kind, en voor jou als ouder die meebeweegt.
Soms betekent dat een Wauw, ik ben ik- traject, of soms een plek in de plusgroep.
Altijd afgestemd op wie zij is, en wat zij nodig heeft om tot bloei te komen.
Wil je dat we meekijken naar jouw dochter, of juist met jou als ouder?
Je bent van harte welkom.
Met hartelijke groet,
Team Bureaubegaafd
